Tag: akupunktura

AKUPUNKTURA – DEFINICJA, HISTORIA, DZIAŁANIE I MODYFIKACJE

Od wieków akupunktura fascynuje i leczy. Ten tajemniczy i subtelny sposób leczenia, zakorzeniony w głębokich filozoficznych i medycznych tradycjach Chin, przetrwał próbę czasu, oferując ulgę i lecznicze korzyści milionom ludzi na całym Świecie. W moim najnowszym wpisie zagłębiam się w fascynujący świat akupunktury – od jej historycznych korzeni, przez zasady działania, aż po nowoczesne zastosowania i badania naukowe. 

DEFINICJA SŁOWA AKUPUNKTURA

Słowo „akupunktura” pochodzi od dwóch łacińskich słów: „acus„, co oznacza „igła”, i „punctura„, co oznacza „nakłucie”. 

To właśnie znaczy dokładnie słowo „akupunktura” jednak nawet to tłumaczenie zostało ostatnio (2022 rok) wzięte pod lupę i okazuje się, że chiński termin „zhen”, który pojawia się w dziełach klasycznych (m.in. Ling Shu) odnosi się nie tylko do narzędzi typu igły, ale również do różnych innych przyrządów, którymi na przykład tylko naciskano skórę… (więcej o tym można przeczytać tutaj: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8790499/ )

Encyklopedia Britannica definiuje akupunkturę jako „starożytną chińską technikę medyczną stosowaną do łagodzenia bólu, leczenia chorób i poprawy ogólnego stanu zdrowia”. Jest to technika opracowana przed 2500 rokiem p.n.e., bazująca na założeniu, że igły włożone w określone punkty na ciele mogą wpłynąć na przepływ energii (Qi) w organizmie (https://www.britannica.com/science/acupuncture)

National Center for Complementary and Integrative Health (NCCIH– opisuje akupunkturę jako metodę leczenia, w której praktykujący (akupunkturzyści) wbijają cienkie igły w ciało. Jest to jedna z wielu praktyk stosowanych w Tradycyjnej Chińskiej Medycynie. Akupunktura jest najczęściej używana do leczenia bólu, choć coraz częściej stosuje się ją również w celu ogólnego poprawienia stanu zdrowia

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO)- definiuje akupunkturę jako składnik Tradycyjnej Medycyny Chińskiej, w którym diagnoza i leczenie pacjenta odbywa się poprzez stymulację określonych punktów na skórze. Większość osób kojarzy akupunkturę z użyciem igieł, ale stymulacja może również odbywać się za pomocą ciepła, impulsów elektrycznych, promieniowania lasera lub masażu

Czyli w skrócie można to podsumować, że jest to praktyka, która opiera się na przekłuwaniu skóry i niżej leżących tkanek za pomocą igły, w celu stymulacji specyficznych punktów (akupunkturowych), które połączone są w pewne linie i stymulują oddalone od punktu obszary jak i wywołują konkretną lokalną zmianę. 

HISTORIA

Historia akupunktury sięga starożytnych Chin i jest głęboko zakorzeniona w chińskiej tradycji medycznej. Praktyka ta ma swoje początki już w epoce kamienia, kiedy używano ostrych narzędzi i kamieni do nakłuwania i drenowania ropni. 

Warto również zauważyć, że pierwsza wzmianka o terapeutycznym „nakłuwaniu” pochodzi z historycznego tekstu „Shiji” (Zapiski historyka) Sima Qiana napisanego w 90 r. p.n.e. Tekst ten wspomina o „nakłuwaniu”, ale nie wspomina o punktach wkłucia ani o przepływie qi w ciele ani o tym, jak może być ono wpływane przez taką praktykę.

Najwcześniejsze usystematyzowane zapisane ślady akupunktury pochodzą z chińskiego medycznego tekstu „Huang Di Nei Jing”, czyli „Klasyka Wewnętrznej Medycyny Żółtego Cesarza”. 

Podstawy współczesnej akupunktury zostały ustanowione w czasach dynastii Ming (1368-1644) dzięki publikacji „Wielkiego Kompendium Akupunktury i Moksoterapii”. 

Od XVII wieku w Chinach rozpoczął się spadek popularności akupunktury. Praktyka ta zaczęła być kojarzona z przesądami i uważana za nieracjonalną. W 1822 roku cesarz wydał dekret wykluczający akupunkturę z Imperialnej Instytucji Medycznej, co było próbą modernizacji medycyny. Mimo to, wiejscy uzdrowiciele i niektórzy uczeni kontynuowali praktykowanie akupunktury i zachowywali swoją wiedzę. W XX wieku, z powodu wzrostu popularności medycyny zachodniej w Chinach, akupunktura ponownie została zakazana przez rząd. W latach 40-ty akupunktura wraz z innymi filarami medycyny chińskiej została wskrzeszona na polecenie komunistycznego władcy Chin – Mao Zedong’a pod nazwą Tradycyjna Medycyna Chińska.

Więcej o Tradycyjnej Medycynie Chińskiej możecie obejrzeć tutaj:

W Stanach Zjednoczonych akupunktura zyskała na popularności po wizycie prezydenta Nixona w Chinach w 1972 roku. W 1995 roku amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA) sklasyfikowała igły do akupunktury jako instrumenty medyczne, a w 1997 roku Narodowy Instytut Zdrowia (NIH) uznał akupunkturę za skuteczną terapię w szerokim zakresie schorzeń zdrowotnych.

HIPOTEZY NA  TEMAT POWSTANIA AKUPUNKTURY

Hipotezy dotyczące pochodzenia i wynalezienia punktów akupunkturowych w medycynie chińskiej są różnorodne i często oparte na kombinacji historycznych zapisów, legend oraz teorii medycznych. Oto kilka z nich:

Empiryczne odkrycia przez praktykę i obserwację

Jedna z głównych hipotez zakłada, że punkty akupunkturowe zostały odkryte empirycznie przez długie lata praktyki i obserwacji. Starożytni chińscy lekarze mogli zauważyć, że stymulacja określonych miejsc na ciele przynosi ulgę w różnych dolegliwościach, co doprowadziło do systematycznego mapowania tych punktów.

Związki z praktykami duchowymi i filozoficznymi

Niektóre teorie sugerują, że praktyki duchowe, takie jak medytacja i qigong, mogły przyczynić się do rozwoju wiedzy o meridianach poprzez introspektywne doświadczenia i wewnętrzne odczuwanie przepływu energii.

Odkrycia wynikające z leczenia urazów i bólu

Istnieje teoria, że punkty akupunkturowe mogły być odkryte przez leczenie urazów i bólu, gdzie masaż i nacisk na określone obszary ciała przynoszą ulgę.

Rola wojen

Niektórzy historycy spekulują, że doświadczenia zdobyte w leczeniu ran i urazów wojennych mogły przyczynić się do rozwoju akupunktury i identyfikacji punktów terapeutycznych.

Legendy i Mity

 W chińskiej tradycji istnieją również mity i legendy dotyczące pochodzenia akupunktury, w tym opowieści o mitycznych postaciach, które miały przekazać wiedzę o akupunkturze ludziom.

Każda z tych hipotez ma swoje uzasadnienie w kontekście historii i rozwoju Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. Jednakże dokładne źródło i sposób, w jaki punkty akupunkturowe zostały pierwotnie odkryte, nadal pozostaje tematem badań i dyskusji wśród historyków i praktyków medycyny.

MECHANIZM DZIAŁANIA AKUPUNKTURY

Mechanizmy działania akupunktury są badane i dyskutowane w kontekście współczesnejnauki medycznej. Oto kilka znanych mechanizmów działania akupunktury:

1. Stymulacja Układu Nerwowego– Akupunktura może pobudzać nerwy, mięśnie i powięzi, co może zwiększać aktywność naturalnych przeciwbólowych substancji chemicznych organizmu oraz poprawiać krążenie krwi. Jest to jedna z głównych hipotez dotyczących mechanizmu działania akupunktury
2. Regulacja Neuroprzekaźników: Badania sugerują, że akupunktura może wpływać na uwalnianie neuroprzekaźników, takich jak endorfiny, które działają przeciwbólowo. Może również wpływać na inne aspekty układu nerwowego, w tym na modulację aktywności mózgu w odpowiedzi na ból (National Center for Biotechnology Information).
3. Wpływ na Układ Odpornościowy: Niektóre badania sugerują, że akupunktura może pobudzać układ odpornościowy, co może pomóc w łagodzeniu bólu i poprawie ogólnego stanu zdrowia
4. Akupunktura może zmieniać przepływ krwi do różnych części ciała, co może przyczyniać się do jej efektów terapeutycznych, zwłaszcza w leczeniu stanów zapalnych
5. Akupunktura może pomagać w zmniejszaniu stanów zapalnych, co jest korzystne w leczeniu różnych stanów bólowych, w tym bólu stawów i mięśni
6. Istnieją dowody na to, że akupunktura może wpływać na centralny układ nerwowy, w tym na struktury mózgu odpowiedzialne za przetwarzanie bólu i stresu

W ostatnich latach ze względu na coraz większą popularność terapii powięziowych coraz szerzej badany jest właśnie wpływ akupunktury na tkankę łączną.

Więcej o mechanizmach działania akupunktury i badaniach naukowych nad nią prowadzonych można przeczytaj tutaj: https://www.evidencebasedacupuncture.org

RODZAJE STYMULACJI IGŁĄ AKUPUNKTUROWĄ

W akupunkturze stosuje się różne klasyczne techniki manipulacji igłą, aby osiągnąć określone efekty terapeutyczne. Oto niektóre z nich:

1. Obracanie – Ta technika polega na delikatnym obracaniu igły w obu kierunkach po jej wkłuciu. Obracanie może być szybkie lub wolne, w zależności od pożądanego efektu.
2. Wstrząsanie – Po wkłuciu igły, terapeuta może delikatnie nią poruszać w górę i w dół, co prowadzi do subtelnej stymulacji punktu.
3. Wkłuwanie i wycofywanie – Technika ta polega na powtarzanym delikatnym wkłuwaniu i wycofywaniu igły, co może zwiększać stymulację i poprawiać przepływ energii.
4. Tonizowanie i redukcja – Tonizowanie polega na wzmacnianiu Qi poprzez powolne i delikatne obracanie igły, natomiast redukcja to proces redukowania nadmiaru Qi, zazwyczaj poprzez szybsze obracanie igły.
5. Wibrowanie – W tej technice, po wkłuciu, igła jest delikatnie wibrowana, co może pomóc w głębszej stymulacji.

Każda z tych technik ma swoje specyficzne zastosowania i jest wybierana w zależności od diagnozy i celu terapeutycznego.

Oprócz tych podstawowych technik w dziełach klasycznych można znaleźć tez wiele innych przy których wykorzystuje się igły różnej grubości, długości, nakłuwa na powierzchni lub głęboko, używa więcej niż jednej igły lub nawet podgrzewa. Każda stymulacja jest dedykowana do innego przypadku. Oto kilka z klasycznych manipulacji i stymulacji:

PROCEDURA WYKONANIA ZABIEGU

Procedura zabiegu akupunkturowego zwykle przebiega w kilku etapach, zapewniając bezpieczeństwo, skuteczność oraz komfort pacjenta. Oto ogólny zarys tego, czego można się spodziewać:

1. Wywiad: Zabieg zaczyna się od wywiadu, podczas którego terapeuta zbiera informacje na temat historii medycznej pacjenta, obecnych dolegliwości oraz ogólnego stanu zdrowia. Może to obejmować pytania o styl życia, dietę, emocje. Po sporządzeniu wywiadu medyk może różnież zbadać puls czy poprosić o wystawienie języka żeby potwierdzić diagnozę. 
2. Dobór punktów akupunkturowych: Na podstawie zebranych informacji, terapeuta opracowuje indywidualny plan leczenia, w tym dobiera odpowiednie punkty akupunkturowe do stymulacji.
3. Przygotowanie do Zabiegu: Pacjent przyjmuje wygodną pozycję, często leżącą. Terapeuta przygotowuje skórę w miejscach, gdzie będą umieszczane igły, zazwyczaj przez oczyszczenie ich niewielką ilością alkoholu.
4. Wkłucie Igieł: Terapeuta delikatnie wkłada cienkie, sterylne igły w wybrane punkty akupunkturowe. Pacjenci zazwyczaj odczuwają niewielki dyskomfort, uczucie kłucia lub ciężkości w miejscu wkłucia. Do wykonania zabiegu mogę być używane tzw. plastikowe prowadnice 
5. Czas Trwania Zabiegu: Igły zazwyczaj pozostają w miejscu od kilku do nawet 30 minut w zależności od rodzaju stymulacji i metody akupunkturowej. W tym czasie pacjent może odczuwać różne wrażenia, takie jak relaks, ciepło, drętwinie, ból czy lekkie mrowienie.
6. Usuwanie Igieł i Po Zabiegu:  Po upływie określonego czasu terapeuta delikatnie usuwa igły. Po zabiegu pacjenci często czują się zrelaksowani i odprężeni , a czasami zmęczeni.
7. Monitorowanie Postępów: Terapeuta może monitorować postępy pacjenta i w razie potrzeby dostosowywać plan leczenia w kolejnych sesjach.

Więcej o tym jak przebiega wizyta w gabinecie medycyny chińskiej możecie dowiedzieć się tutaj:

RODZAJE AKUPUNKTURY

Akupunktura to obecnie dziedzina bardzo zróżnicowana. Ogólnie można akupunkturę podzielić na 

• akupunkturę wg Tradycyjnej Medycyny Chińskiej,
• akupunkturę klasyczną, 
• akupunkturę japońską
•  oraz inne nowoczesne systemy, mikrosystemy i modyfikacje akupunkturowe. 

AKUPUNKTURA WEDŁUG TRADYCYJNEJ MEDYCYNY CHIŃSKIEJ

Tradycyjna Medycyna Chińska to odświeżona w latach 40-tych medycyna chińska, która została odpowiednio zmodyfikowana na potrzeby integracji z medycyną zachodnią. Z przyczyn ideologicznych (w tym czasie w Chinach panował komunizm) oraz by łatwiej ją zintegrować z medycyną zachodnią , Tradycyjna Medycyna Chińska mniejszy nacisk kładzie na elementy duchowe, szamanistyczne i astrologiczne a bardziej skupia się na przyczynach chorób w postaci zaburzeń narządowych. W związku z tym system ten szczególnie dobrze się sprawdza się w przypadku ziołolecznictwa, a nieco gorzej jeżeli chodzi o akupunkturę.

Procedura diagnostyczna jest bardzo podobna jak w każdej dziedzinie medycyny chińskiej i słada się z wywiadu, diagnostyki z pulsu, języka i wyglądu. Na podstawie tego określa się patologiczny syndrom, który u pacjenta wywołuje objawy po czym nakłuwa odpowiednie punkty akupunkturowe pod określony w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej syndrom. To co wyróżnia ten rodzaj akupunktury od innych to zestaw podobnych receptur akupunkturowych związanych mocno z ustaloną na początku leczenia diagnozą oraz objawami z jakimi pacjent aktualnie zgłosił się do gabinetu. Często też zabiegi przeprowadzane są w cotygodniowych seriach. Podczas tych zabiegów najczęściej stosuje się większą ilość igieł.

Tego rodzaju akupunktura ma szczególnie świetne zastosowanie przy poprawianiu pracy określonych systemów narządowych, wspieraniu leczeniu chorób metabolicznych a także niwelowania negatywnych efektów stresu.

AKUPUNKTURA KLASYCZNA

            Za akupunkturę klasyczną uznaje się akupunkturę, która jest oparta na jednym, kilku z pięciu lub wszystkich pięciu dziełach klasycznych: Ling Shu, Su Wen, Mai Jing, Nan Jing, Jia Yi Jing . Taka akupunktura w swoim założeniu opiera się na systemie diagnostycznym zbliżonym do tej w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej , ale często rozszerzonym o palpację ciała, nakłuwanie zgodnie z datą urodzin, porą roku czy godziną w jakiej pacjent odwiedził gabinet. Charakteryzuje się małą ilością igieł i szukaniem przyczyn wystąpienia schorzenia w czasami bardzo odległych zdarzeniach przez co system ten uznaje się za dużo bardziej holistyczny.

Do akupunktury klasycznej często zalicza się m.in.: akupunkturę „stems and branches”, akupunkturę 5-elementową (Worsley) a często też akupunkturę japońską. 

AKUPUNKTURA „STEMS AND BRANCHES”

Akupunktura „Stems and Branches” jest zaawansowaną i złożoną formą akupunktury, która wywodzi się z klasycznych zasad medycyny chińskiej. Ta metoda łączy w sobie zrozumienie chińskiej kosmologii, astrologii i filozofii z praktyką akupunktury. Opiera się ona na cyklu dziesięciu „stems” (Niebiańskich Pni) i dwunastu „branches” (Ziemskich Gałęzi), które są powiązane z chińskim kalendarzem i astrologią. Każdy „stem” i „branch” jest skojarzony z określonymi elementami, organami i energiami w ciele. Bierze ona pod uwagę unikalny profil energetyczny pacjenta, uwzględniając datę urodzenia i inne czynniki astrologiczne. To pozwala na bardziej spersonalizowane i ukierunkowane leczenie.

„Stems and Branches” wykorzystuje bardziej złożone techniki diagnostyczne i leczenia niż tradycyjna akupunktura. Oprócz standardowych punktów akupunkturowych, stosuje również kombinacje punktów oparte na kosmologicznych i astrologicznych korelacjach.

Akupunktura „Stems and Branches” jest stosunkowo mało znana i bardziej złożona niż większość tradycyjnych metod akupunktury i często jest praktykowana przez zaawansowanych specjalistów w TCM, którzy mają dogłębną wiedzę na temat chińskiej filozofii i astrologii. Ze względu na swoją złożoność i głębokie zakorzenienie w tradycyjnych chińskich wierzeniach, ta forma akupunktury może być szczególnie efektywna w rozwiązywaniu złożonych i przewlekłych problemów zdrowotnych.

AKUPUNKTURA JAPOŃSKA

Akupunktura japońska jest odmianą akupunktury, która rozwijała się w Japonii i zyskała tam swoją unikalną formę. 

Japońska akupunktura jest znana ze swojego delikatnego podejścia. Igły używane w tej metodzie są zazwyczaj cieńsze i mniej inwazyjne niż te używane w tradycyjnej chińskiej akupunkturze. Nakłuwanie odbywa się bardzo płytko i delikatnie, co sprawia, że ta forma akupunktury jest mniej bolesna i może być bardziej akceptowalna dla osób wrażliwych na ból.

Akupunktura japońska kładzie duży nacisk na dokładne diagnozowanie, często wykorzystując techniki palpacyjne, takie jak ocena pulsu i brzucha, aby zrozumieć stan pacjenta. Stosuje się w niej też  moksybucję (leczenie ciepłem) w postaci podpalonych ziołowych stożków na skórze pacjenta, aby stymulować punkty akupunkturowe. Bywa często łączona z innymi formami terapii, takimi jak masaż shiatsu, aby zwiększyć efektywność leczenia.

Akupunktura japońska jest ceniona za swoją delikatność i skuteczność, zwłaszcza w przypadku pacjentów szukających mniej inwazyjnych form leczenia. Jest to metoda, która wymaga dużego kunsztu i precyzji ze strony praktykującego, a jej unikalne podejście sprawia, że jest popularna zarówno w Japonii, jak i poza jej granicami.

AKUPUNKTURA 5-ELEMENTOWA

Akupunktura 5-elementowa, często nazywana także akupunkturą Worsleya, to unikalna forma akupunktury, która wywodzi się z medycyny chiśńkiej, ale rozwijała się głównie na Zachodzie. Akupunktura 5-elementowa opiera się na chińskiej teorii pięciu elementów (drzewo, ogień, ziemia, metal, woda), które są uważane za fundamentalne siły w naturze i ludzkim ciele. Każdy element odpowiada określonym organom, emocjom i aspektom osobowości. Ta forma akupunktury skupia się na holistycznym leczeniu, uwzględniając nie tylko fizyczne, ale także emocjonalne i psychiczne aspekty zdrowia pacjenta. Terapeuci często pracują nad zrozumieniem emocjonalnych wzorców, które mogą przyczyniać się do problemów zdrowotnych. Diagnostyka w akupunkturze 5-elementowej obejmuje szczegółowe badanie stanu emocjonalnego i fizycznego pacjenta, a także analizę jego głosu, koloru skóry, zapachu i innych czynników. Leczenie jest następnie dostosowywane do zidentyfikowania dominującego elementu lub niezrównoważonego aspektu.

Akupunktura 5-elementowa jest szczególnie ceniona za swoje holistyczne podejście do zdrowia, które bierze pod uwagę zarówno fizyczne, jak i emocjonalne aspekty dobrostanu pacjenta. Ta forma akupunktury jest popularna wśród osób, które szukają bardziej zintegrowanego podejścia do zdrowia i samopoczucia.

AKUPUNKTURA CZASZKI

Akupunktura czaszki, to specjalistyczna forma akupunktury skoncentrowana na leczeniu różnych schorzeń poprzez stymulację punktów i linii znajdujących się na głowie. 

W akupunkturze czaszki punkty akupunkturowe są zlokalizowane na czaszce. Punkty te mają powiązania z różnymi częściami ciała i funkcjami fizjologicznymi. Akupunktura czaszki jest stosowana w leczeniu różnorodnych schorzeń, w tym problemów neurologicznych, bólów głowy, migren, zaburzeń emocjonalnych i stresu. Może być także używana do poprawy koncentracji i ogólnego samopoczucia.

Akupunktura czaszki jest szczególnie ceniona w przypadkach, gdy tradycyjne metody leczenia okazały się nieskuteczne, a jej unikalne podejście do wykorzystania punktów na czaszce otwiera nowe możliwości terapeutyczne. 

Wyróżnia się dwie główne szkoły akupunktury czaszki: chińską, japońską (Yamamoto) i nowoczesną neuroakupunkturę czaszki

AKUPUNKTURA UCHA

Akupunktura ucha, znana również jako aurikuloterapia, to forma akupunktury skupiająca się na małżowinie usznej. Jest to metoda opierająca się na założeniu, że ucho jest mikrosystemem, który odzwierciedla całe ciało.  W aurikuloterapii ucho jest postrzegane jako mapa refleksyjna całego ciała, gdzie każdy punkt na uchu odpowiada określonemu organowi lub obszarowi ciała. Terapeuci używają tej mapy do identyfikacji i stymulacji odpowiednich punktów. Podobnie jak w innych formach akupunktury, aurikuloterapia może wykorzystywać cienkie igły do stymulacji punktów. Alternatywne metody to ucisk, nasiona lub magnesy.Stosowana jest w leczeniu wielu schorzeń, w tym bólu, uzależnień, zaburzeń snu, stresu i problemów z wagą.

Chociaż korzenie tej praktyki sięgają starożytnej chińskiej medycyny, została ona rozwinięta i udoskonalona w XX wieku przez francuskiego lekarza Paula Nogiera, który opracował szczegółową mapę refleksyjną ucha.

Akupunktura ucha jest ceniona zarówno jako samodzielna metoda leczenia, jak i uzupełnienie innych form terapii. 

Wyróżnia się przede wszystkim trzy szkoły akupunktury ucha: chińską, francuską a także amerykańską (według protokołu NADA)

AKUPUNKTURA BRZUCHA

Akupunktura brzucha to specjalistyczna forma akupunktury, która koncentruje się na stymulacji punktów akupunkturowych zlokalizowanych na brzuchu.  Podobnie jak w przypadku aurikuloterapii (akupunktura ucha), akupunktura brzucha zakłada, że określone obszary na brzuchu odpowiadają różnym częściom ciała i organom wewnętrznym. Ta mapa refleksyjna jest używana do diagnozowania i leczenia różnych schorzeń. Akupunktura brzuszna jest stosowana do leczenia szerokiej gamy schorzeń, w tym problemów z trawieniem, bólów pleców, zaburzeń emocjonalnych, problemów z płodnością oraz innych dolegliwości. Ceniona jest ceniona za swoją delikatność i skuteczność, szczególnie w leczeniu schorzeń związanych z brzuchem i ogólnym stanem zdrowia. 

AKUPUNKTURA DŁONI (KOREAŃSKA)

Akupunktura dłoni, znana także jako koreańska terapia dłoni (KHT) lub su jok, to forma akupunktury, w której punkty akupunkturowe na dłoniach są wykorzystywane do leczenia różnych dolegliwości. Opiera się na koncepcji, że dłoń jest mikrosystemem odzwierciedlającym całe ciało. Podobnie jak w aurikuloterapii (akupunktura ucha) czy akupunkturze brzusznej, różne punkty na dłoniach odpowiadają różnym częściom ciała i organom. Do stymulacji punktów na dłoniach stosuje się cienkie igły, podobnie jak w tradycyjnej akupunkturze. Alternatywnie, można użyć ucisku, nasion lub magnesów.

Jedną z zalet akupunktury dłoni jest jej dostępność – ze względu na łatwość lokalizacji punktów na dłoni, ta forma terapii może być stosowana również przez pacjentów w domu po odpowiednim przeszkoleniu.

Akupunktura dłoni jest ceniona za swoją skuteczność, prostotę i łatwość stosowania. Jest to forma terapii, która może być z powodzeniem stosowana zarówno samodzielnie, jak i jako uzupełnienie innych metod leczenia.

AKUPUNKTURA MASTER TUNG

Akupunktura Master Tung, to unikalny styl akupunktury opracowany przez dr. Tung Ching Chang. Korzysta ona z unikalnego zestawu punktów, które nie są zazwyczaj używane w tradycyjnej akupunkturze chińskiej. Te punkty często znajdują się w miejscach, które nie są związane z klasycznymi meridianami. W tej metodzie często stosuje się mniej igieł.Znana jest z szybkiego przynoszenia ulgi w bólu i innych dolegliwościach. Jest to częściowo wynik wykorzystania tych specyficznych, silnie działających punktów. Akupunktura Master Tung jest stosowana w leczeniu szerokiego zakresu schorzeń, od bólu mięśniowo-szkieletowego po problemy wewnętrzne i zaburzenia emocjonalne.

AKUPUNKTURA DR TANA

Akupunktura Tana, znana również jako metoda bilansowania dr. Tana lub Balance Method, to specyficzna forma akupunktury opracowana przez dr. Richarda Teh-Fu Tana. Jest ona oparta na klasycznych zasadach Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (TCM), ale charakteryzuje się unikalnym podejściem do diagnozowania i leczenia. Zamiast stymulować punkty akupunkturowe blisko obszaru problemowego, wykorzystuje punkty na przeciwnych częściach ciała. Na przykład, ból w dolnej części ciała może być leczony przez stymulację punktów na rękach. W tej metodzie wykorzystuje się połączenia między meridianami, aby uzyskać efekt terapeutyczny w odległych częściach ciała. Metoda Tana jest znana z szybkiego przynoszenia ulgi w bólu i innych dolegliwościach, często widocznych niemal natychmiast po włożeniu igieł. Skupia się ona na stosowaniu niewielkiej liczby igieł, ale w bardzo strategicznych miejscach.

ELEKTROAKUPUNKTURA 

Elektropunktura to nowoczesna odmiana akupunktury, która łączy tradycyjne techniki akupunktury ze stymulacją elektryczną. Podczas zabiegu elektropunktury, po umieszczeniu tradycyjnych igieł akupunkturowych, do niektórych z nich podłącza się niewielkie urządzenie generujące prąd elektryczny. Urządzenie to kontroluje natężenie i częstotliwość impulsów elektrycznych. Elektryczność służy do dodatkowej stymulacji punktów akupunkturowych. Stymulacja ta jest zazwyczaj delikatna i może być dostosowana do indywidualnych potrzeb i tolerancji pacjenta. Elektropunktura jest często stosowana w leczeniu przewlekłego bólu, szczególnie w przypadkach, gdy tradycyjna akupunktura może być mniej skuteczna. Jest również używana w leczeniu różnych stanów neurologicznych, mięśniowych oraz do łagodzenia stresu. Może pomagać w zwiększeniu przepływu krwi, zmniejszeniu stanów zapalnych, przynosić ulgę w bólu poprzez modulację przewodzenia nerwowego i stymulację wydzielania endorfin.

Elektropunktura łączy tradycyjne metody leczenia z nowoczesnymi technologiami, oferując pacjentom alternatywną formę leczenia bólu i innych dolegliwości.

AKUPUNKTURA KOSMETYCZNA

Akupunktura kosmetyczna, znana również jako akupunktura estetyczna to specjalistyczna forma akupunktury skoncentrowana na poprawie wyglądu skóry i zmniejszeniu oznak starzenia. Polega ona na umieszczaniu cienkich igieł akupunkturowych w określonych punktach na twarzy, szyi oraz innych obszarach ciała. Stymulacja tych punktów ma na celu poprawę krążenia i zwiększenie naturalnej produkcji kolagenu w skórze. Dzięki stymulacji produkcji kolagenu i poprawie krążenia, akupunktura kosmetyczna może przyczynić się do wygładzenia zmarszczek i linii mimicznych, poprawiając elastyczność i jędrność skóry. Regularne sesje mogą poprawić koloryt skóry, zwiększyć jej blask i zmniejszyć widoczność przebarwień oraz innych niedoskonałości.

Oprócz skupienia się na aspektach estetycznych, akupunktura kosmetyczna często obejmuje holistyczne podejście do zdrowia i dobrego samopoczucia, adresując takie kwestie jak dieta, styl życia i ogólny balans energetyczny w ciele.

Akupunktura kosmetyczna jest coraz popularniejsza jako naturalna alternatywa dla bardziej inwazyjnych procedur estetycznych, takich jak botoks czy lifting twarzy. Jest ceniona za swoje delikatne, ale efektywne działanie i brak potrzeby rekonwalescencji po zabiegu.

INNE MODYFIKACJE

Coraz częściej spotyka się próby łączenia myśli starożytnych chińczyków ze sposobem obserwacji pacjentów przez chiropraktykow, osteopatów czy fizjoterapeutów, gdzie na przykład wybiera się punkty akupunkturowe, które mają związek z konkretnymi strukturami anatomicznymi – mięśniowo-powięziowymi, łącznotkankowymi, nerwowymi czy naczyniami krwionośnymi by odblokować zastój w przewodzeniu impulsów nerwów lub ukrwienie. Takimi modyfikacjami jest na przykład akupunktura punktów motorycznych/ortopedyczna (akupunkturowa odpowiedź na „suche igłowanie”), neuroakupunktura (skupiona bardziej na stymulacji układu nerwowego) czy popularna obecnie bardzo w Chinach krwawa technika „knife needle” gdzie używa się igieł zakończonych małym ostrzem do przecinaniach konkretnych łącznotkankowych struktur miękkich.

RÓŻNORODNOŚĆ W ŚWIECIE AKUPUNKTURY

Jak widać akupunktura potrafi bardzo się różnić między różnymi szkołami, krajami a nawet nauczycielami. Metoda, która w dziełach klasycznych opierała się głównie na nakłuwania specyficznych punktów – określanych jako punkty akupunkturowe, w późniejszych latach bardzo się zmieniła i rozszerzyła na nakłuwanie tzw. punktów dodatkowych, punktów bolesnych (tzw. punktów Ashi), obkuwanie blizn, nakłuwanie punktów tkliwych na uszach, czy „linii” na czaszce powiązanych z rozmieszczeniem odpowiednich ośrodków w korze mózgowej…

W dziełach klasycznych określone jest nakłuwanie punktów zgodnie z porą roku, a nawet dnia, powiązane z objawami pacjentami a także zbadanym pulsem. Często wybiera się do tego różnego rodzaju igły i różne rodzaje stymulacji żeby sprawić by zabieg był maksymalnie dokładnie „uszyty” na miarę pacjenta. Bezsprzecznie akupunktura klasyczna jest mocno powiązana z duchowością i energetyką i połączeń strukturalnych oczywiście można szukać, ale prawdopodobnie zawsze będą pewne „luki”, bo te systemy się po prostu od siebie różnią.

Z drugiej strony mamy podejście praktyków, tutaj szczególnie widać to wśród y fizjoterapeutów i lekarzy, gdzie próbują oni „mrugnąć okiem” do medycyny zachodniej i szukają z nią wspólnego języka. Niestety tak jak w przypadku integracji Tradycyjnej Medycyny Chińskiej żeby moc zintegrować ją z medycyna Zachodnią , najcześciej ogołacają ją z aspektów energetycznych i duchowych, zastępując na przykład kanały energetyczne liniami napięć tkanki łącznej. Coś za coś…

Którzy mają rację?🙂

Zdaje się, że każde podejście może być skuteczne jeżeli będzie użyte adekwatnie do zaistniałej sytuacji. A żeby było użyte adekwatnie musi zostać dogłębnie zrozumiane. Ważne żeby bezpodstawnie nie negować innej metody , ale tez ślepo jej nie ufać. Uważam, że warto poddawać ją konstruktywnej krytyce, doświadczać i na podstawie tego budować wiedzę.

Akupunktura, jak każdy wpływ środków zewnętrznych i wewnętrznych wywołuje określoną reakcję w tkance, czy układzie nerwowym która może być inna ze względu na lokalizację, aktualny stan pacjenta i rodzaj stymulacji i nie ma co do tego wątpliwości. Z drugiej strony jest też aspekt duchowy i energetyczny, który jest tak silnie zespolony z akupunkturą, że wręcz nierozerwalny i ogołacanie jej z niego to wręcz gwałt…

… jak zawsze … trzeba szukać „Drogi Środka”:)

Michał